Melek ve Yağmurun Hikayesi

Melek susamıştı,kurumuş dudaklarıyla Allah'ına yalvardı...
Birden bir fırtına dolu dolu yağmur yağdı,melek yağmurda sırılsıklam ıslandı.
Melek çok sevmişti yağmurda ıslanmayı,yağmur ise çoktan meleğe sırılsıklam aşıktı.
Sözler tükenmiş,kelimeler anlamsızdı,o ana belki anlam veren meleğin yağmura olan bakışıydı...

Bir gün güneş doğdu,çok güçlü ve yakıcıydı...Güneşin karşısında dayanamayan yağmur git gide azaldı son nefesini vermek üzereydi...Melek güneşi görünce yağmuru bırakıp güneşe doğru uçmaya başladı,melek güneşi cennet sanıyordu...

Yağmur son nefesinde son kez bir fırtına daha kopardı,ve gitme ! diye haykırdı...
Melek,
-Gitmeliyim,yine gelirim diye seslendi gökten ve düşündü biraz geri döndü,yağmurun ellerinden tutup,
-Seni çok seviyorum ama bu ayrılık çok kısa olacak tekrar geri döneceğim
Yağmur ağlamaya başladı,meleğin gözlerinin içine bakıp,
-Biliyorsunki gidersen son nefesimi veririm,benim fırtınalarım,damlalarım sensin,karışırım toprağa yokolurum
Melek hüzünlü bir tebessümle,
-Geri döndüğümde yine burda olacaksın ve yine beni aşkından sırılsıklam edeceksin söz ver bana! 
Yağmur,
-Gidersen gelemezsin yanar kanatların düşersin,incinirsin,dayanamam
Yağmur başını önüne eğince,
Melek tekrar sordu,
-Söz ver bana yağmurum
Yağmur meleğin yanağına bir buse verip,
-''Evet sen döndüğünde burda olacağım söz meleğim''dedi ve gülümsedi,
Melek sustu...
Yağmur,
-Hadi git yolun açık olsun,unutma canın yandığı zaman beni hatırla belki unutursun acılarını
Melek tekrar güneşe doğru uçmaya başladı,tıpkı yağmurun dediği gibi güneşe yaklaştıkça,kanatları yanmaya başladı,kulağında yağmurun sözleri çınladı ve çektiği her acıda yağmuru hatırladı,ve kanatları yanıp kül olmaya başlayınca uçsuz bucaksız bir çöle düştü,yapayalnız kaldı,yine en başa döndü,yine yalvardı Allah'ına ama bu sefer yağmur yağmadı...ve artık meleğin kanatları yoktu...
Yağmur melek gittikten sonra son nefesini vermek üzereydi ki,tek bir damla kalasıya sararmış bir sonbahar yaprağının kucağına düştü,yağmur orada hala bekliyor ve son nefesinde toprağa karışmamak için direniyor,belki meleği gelir de yine fırtınalar koparacağı günü bekliyor.Hergün umutlar ekip hasret biçiyor...
Ama acı bir gerçek varki,melek ve yağmur bir daha asla geçmişe dönemeyecek...