Çocuk Ve Ölüm

       Henüz oyunları vardı oynayamadığı,sokaklarda koşup koşup hasta olacağı günler olacaktı elbet,ilk aşkı olacaktı belki de,şiirlerini yazacaktı Nazım dedesinin,saçlarını tarayıp delikanlı olacaktı.Ya ekmek alacaktı annesine,ya da baş kaldıracaktı düzeni bozuk sisteme Gezici abileri gibi...
o abilerinin yolunu seçti...  
   
      İnsanları "vurmayın ölüyorum" dediği halde gelişi güzel vahşice öldürüldüğü bir ülke ve bu ölümlere sevinen kendine insanım diyebilen insancıklar;lütfen geldiğiniz yere dönüp tekrar doğmayı deneyin belki bu sefer olabilirsiniz...
    ki ölümün dili,dini,ırkı yoktur ölüm her dilde aynıdır yani ACI'dır...birisinin ölüsüne sevinen biri var ise ve hala insanın diyebiliyor ise kendine;bilinki Tanrı onu yaratırken aklına şeytanın ihaneti gelmiştir,bu yüzdendir kini nefreti ve hainliği...



Huzur içinde uyu Berkin...Huzur içinde uyuyun çocukluğu çalınan tüm çocuklar...

Öz

Bebekler bile günahkar doğar annelerine acı çektirdikleri için,ki sen yıllar boyunca ne kötülüklere yol oldun;vurdun,kırdın bir kalbi,yalan söyledin,terkettin,öldürdün,çaldın...Sen insanoğlusun günahlar ile yoğrulmuşsun...Bu senin kaderin,aslında iyiliktir özün ama özüne ulaşamadan sen de ölüyorsun.
Kaç keşke düşmüştür kimbilir dilinden,maziye bakacak cesaretin yoktur senin,baktıkça ya kendinden nefret eder ya da kendi karmaşanda kaybolursun...
Yine de bir yerlerden başlamak gerek tövbe etmeyeceksin ama,çünkü tövbe kötülerin affedileceğini sanıpta yaradanı kandırdıkları dinin uydurmuş olduğu bir palavradır,özündeki iyiye doğru koşmalı insan yakalayabilirsen ne ala...


 Şunu unutma ki; İnsan kendi kendisinin katilidir...cezası kahr-ı müebbet pişmanlıklardır...






ya özüne ulaş ya da kötülük solumaya devam et şu bir asırlık fani dünyanda...